Lig Değil, Biz Süperiz

İsmetpaşa'ya 3 aydır ugramıyordum. Yazın son günlerinde geldik, özlemimizi dindirdik. 7 gibi kapılar acıldı, ben 6 buçuk gibi içerdeydim. Stada ilk giren bendim sanırım. Yaklaşık bir saat tek başıma oturduktan sonra stad yavaş yavaş dolmaya başladı.. Gözümüz süper ligteki maçlara mı alıştı bilemedim ama taraftarın ya da kentin takımı yalnız bıraktığı ortada. "Körfezim Bak İşte, Hodri Meydan Her Zamanki Yerinde" ile artık yaşını başını almış eski fanatiklerin "eh işte" doldurdugu bi maçtı. Ramazan olması, geçen hafta 4 yememiz, gençlerle kurulu takım, dibe vurmuş kulup çeşitli bahanelerdi diyelim.. Sahip cıkmak lazım, daha da fazla!

Cumartesi günü rekor katılımla (86 kişi) yapılan olağanüstü kongre sonrası yeni yönetimine kavuştu Kocaelispor. Başkan Osman Nuri Yaman, 3 kez aday olmuş, hepsinde kaybetmişti. 4.cü de koltuga oturdu. Abraham Lincoln gibi adam. Artık daha profesyonel bi kimliğe bürüncek gibi kulup. Bu adamların çoğu İstanbullu işadamları cünkü. İzmitin tanıdık yüzleri artık kulupten uzak. Senelerdir kulubun içine ettiler, yeni insanlar iyidir. İşi bilen adamlar. Bizzat taraftarın içinden gelmiş tanıdık isimler de var. Sloganları "Her şey güzel olacak"... Diliyoruz...

Maçın ilk yarısı eziyet gibiydi. Kocaelispor, hadi tamam, PAF'la cıktı da sana ne oluyor Hacettepe? Galatasaray'ın mor formasına inat, turuncu formayla sahaya cıktılar, belki ondandır bilemem ama ligin ikinci haftası ve çoktan pes etmiş haldeler. Karşılarında taç atarken elleri titreyen 91li çocuklar vardı. Sahada 91-92 sırt numaralı futbolcudan geçilmiyor. En fazla 90, 89 işte.. Omuz omuza mücadele bile yapamadılar, çünkü maalesef bu genç cocuklara yaklaşmalarıyla yere yapıştırmaları bir oluyordu; iki takım da inatlaşırcasına iki kat kalabalık defans yaptı. Korkak futbol, günümüz futbol anlayışı bu mu? Yani, ilk yarı başladıgı gibi bitti. Tek bi atak olmamışçasına!

İkinci yarıyla HodriMeydan grubu da sessizliğe büründü. Maraton tribunun susmasıyla, tribunlerdeki hocalar futbolcuları yonlendirmeye başlamıştı artık, baya baya duyuyorlar onlar da. Mehmet bas oğlummm!! Hooop, Mehmet prese başlar... Takıma hareket geldi haliyle. Tribundeki veteranlar bu işi daha iyi biliyor vallahi.. On dakika geçmedi ki, maçın en tehlikeli atağı geldi Körfezden. Aslında ilk ataktı, en tehlikelisi değil; ama aynı zamanda tehlikeliydi. Atak oldu, bitti. Hacettepe geldi golu attı. Zaten heyecandan stresten top bile süremeyen ufak cocuklar daha da yıprandılar. Arkamda 4-5 yaşlarında bi cocugun ağladıgını gordum, bağıra bağıra. Babası teselli ediyodu, "tamam oglum bir daha yemeyecegiz gol, ağlama". Hakikaten de yemedik...

Stoperlerden bizim 5 numara Cem Sinan cıkıp yerine Yunus girince iş değişti. Hacettepe zaten ileri cıkmıyordu. Kocaelispor'un sol beki 33 numaranın paslarıyla çıkarlarsa atağa cıkıyorlar işte. Arkadas bu kadar olur... Tamam gençsin, streslisin, tecrubesizsin ama her top da rakibe pas olmaz ki arkadasım? Neyse, bi şekilde derken hareketlendi Körfez. Taraftar da... Bir, iki derken yaşlı kurt Serdar Topraktepe attı golunu. Sevincini ilk başta sahaya giren taraftarla paylaştı. Bu golun anlamı bambaşkaydı. Bu golun anlamını sadece gerçek Kocaelisporlular anlayabilirdi. Gencecik cocukların yüzündeki tebessümü gorebiliyordum. "Her golden sonra tanımadıgım adamı yumruklama seansı"mı onumdeki yaşıtımla geçiştirdim. Hakediyodu ama, geldi onume oturdu dingil koca stadda. Sürekli sevgilisine sms atıyodu bi de... Derken takıma direnç geldi, sol bek daha nadir top kayıpları yaptı. Bir iki atak daha yaptık, yapmadık maç bitti. Ama şu var ki, Hacettepe ne yapar ne eder anlamadık. Maalesef koca bir hiçlerdi. Hiç birşey yapmadılar. Anlamadık.

Maç sonu taraftarlar "Elele Kolkola Kocaeli Buraya" dedi. Takım tum stadı dolaştı. Çocuk gibi sevinme var ya, işte ondan. Çocuklardı ve seviniyorlardı. Yarına yeni yonetim, lisans paralarını odeyecek ve Bolu maçına takım nihayet tam kadro çıkacak. 2 haftalık gorevlerini gururla emekle ozveriyle heyecanla sonlandırdılar. O formaya bi süreliğine veda edecekler. Büyük iş başardılar. Evet, elleri titriyordu coğunun. 2 metre yanındaki arkadasını bile ayarlayamayıp taca atıyodu topu, en salak futbolcunun bile durdurabilecegi topu ayagının altından da kacırabiliyordu. Olsun, biz hiç birini görmedik! Once onlara, sonra Serdar'a teşekkür edeyim. Özellikle Serdar, nasıl bir adamsın anlamadım. Sarılasım geldi. Takımın geri kalanında, en cok sivrilen kaleci Metin Erol'du. Güven veriyor! Haliyle kaleyi bırakacagını zannetmiyorum. Ahmet Şahin ikinci kaleci kalmalı! Hacettepe'nin forvetleri agresif. 17 Numara -sanırım- Mehmet Akyüz iyi adama benziyordu. Akyüzlü, nuryüzlü bişi...

Son söz, kemik taraftar HodriMeydan'a... Açık konuşacağım. Aralarında hoş olmayan, fazla hırçın adamlar var. Fakat "Körfezim Bak İşte, Hodri Meydan Her Zamanki Yerinde" dedikleri gibi, sözlerinde durdular, bağırdılar bağırdılar. Yeni bi iki beste duydum, ilginçti. Bir de pankartları vardı "Lig Değil Biz Süperiz" Cep telefonumun zoom'u yetmedi, çekemedim. Bulamadım da internette. Ligi de HodriMeydan'ı da anlatıyordu bence. Seviyoruz seni Bank Asya! =)

---------------------------

azuth notu: sahurda buldum abi ben facebook grubundan.. kocaelispor'un acaip samimi facebook grubu icin tıklayın..

kirkbir cevabı: sagolasın abicim =)